doc/el_GR.ISO8859-7/books/handbook/boot/chapter.sgml
Gabor Kovesdan 7ba98a21ad MFH
Approved by:	doceng (implicit)
2012-08-19 23:05:52 +00:00

1080 lines
43 KiB
XML
Raw Blame History

This file contains ambiguous Unicode characters

This file contains Unicode characters that might be confused with other characters. If you think that this is intentional, you can safely ignore this warning. Use the Escape button to reveal them.

<?xml version="1.0" encoding="ISO-8859-7" standalone="no"?>
<!--
Το Εγχειρίδιο του FreeBSD: Η Διαδικασία Εκκίνησης του FreeBSD
The FreeBSD Greek Documentation Project
$FreeBSD$
%SOURCE% en_US.ISO8859-1/books/handbook/boot/chapter.sgml
%SRCID% 38826
-->
<chapter id="boot">
<title>Η Διαδικασία Εκκίνησης του &os;</title>
<sect1 id="boot-synopsis">
<title>Σύνοψη</title>
<indexterm><primary>εκκίνηση</primary></indexterm>
<indexterm><primary>εκκίνηση συστήματος</primary></indexterm>
<indexterm><primary>booting</primary></indexterm>
<indexterm><primary>bootstrap</primary></indexterm>
<para>Η διαδικασία της εκκίνησης ενός υπολογιστή και φόρτωσης του
λειτουργικού συστήματος αναφέρεται ως <quote>διαδικασία
bootstrap</quote>, ή απλώς <quote>booting</quote>. Η διαδικασία
εκκίνησης του &os; μπορεί να προσαρμοστεί πολύ εύκολα στις απαιτήσεις
σας, επιτρέποντας σάς να επιλέξετε είτε διαφορετικά λειτουργικά
συστήματα που είναι εγκατεστημένα στον ίδιο υπολογιστή, ή ακόμα και
διαφορετικές εκδόσεις του ίδιου λειτουργικού συστήματός ή του
εγκατεστημένου πυρήνα.</para>
<para>Το κεφάλαιο αυτό περιγράφει λεπτομερώς τις επιλογές ρυθμίσεων που
μπορείτε να κάνετε και πως να φέρετε στα μέτρα σας τη διαδικασία
εκκίνησης του &os;. Η διαδικασία εκκίνησης περιλαμβάνει οτιδήποτε
συμβαίνει από την εκκίνηση του πυρήνα του &os;, την ανίχνευση των
συσκευών, μέχρι και την εκκίνηση της &man.init.8;. Η εκκίνηση της
&man.init.8; σηματοδοτείται από την αλλαγή χρώματος του κειμένου
από φωτεινό λευκό σε γκρι.</para>
<para>Αφού διαβάσετε αυτό το κεφάλαιο, θα ξέρετε:</para>
<itemizedlist>
<listitem>
<para>Ποια είναι τα τμήματα του συστήματος εκκίνησης του &os;, και
πως αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.</para>
</listitem>
<listitem>
<para>Τις επιλογές που μπορείτε να δώσετε στα τμήματα της εκκίνησης
του &os; για να ελέγξετε τη διαδικασία εκκίνησης.</para>
</listitem>
<listitem>
<para>Τα βασικά του &man.device.hints.5;.</para>
</listitem>
</itemizedlist>
<note>
<title>Μόνο για υπολογιστές αρχιτεκτονικής x86</title>
<para>Το κεφάλαιο αυτό περιγράφει τη διαδικασία εκκίνησης του &os; μόνο
σε συστήματα αρχιτεκτονικής Intel x86.</para>
</note>
</sect1>
<sect1 id="boot-introduction">
<title>Το Πρόβλημα της Εκκίνησης</title>
<para>Η ενεργοποίηση ενός υπολογιστή και η εκκίνηση του λειτουργικού
συστήματος, μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα ενδιαφέρον δίλημμα.
Εξ' ορισμού, ο υπολογιστής δεν ξέρει να κάνει τίποτα μέχρι την εκκίνηση
του λειτουργικού συστήματος. Αυτό περιλαμβάνει και την εκτέλεση
προγραμμάτων από το δίσκο. Έτσι, αν ο υπολογιστής δεν μπορεί να
εκτελέσει προγράμματα από το δίσκο χωρίς το λειτουργικό σύστημα, αλλά
και τα προγράμματα του λειτουργικού συστήματος είναι επίσης στο δίσκο,
πως είναι δυνατή η εκκίνηση του λειτουργικού;</para>
<para>Το πρόβλημα μοιάζει με αυτό στο βιβλίο <citetitle>Οι Περιπέτειες
του Βαρώνου Μινχάουζεν</citetitle>. Ένας χαρακτήρας έχει πέσει σε ένα
πηγάδι, και βγαίνει πιάνοντας και τραβώντας τα κορδόνια του
(bootstraps). Στις πρώτες μέρες των υπολογιστών, χρησιμοποιούνταν ο
όρος <firstterm>bootstrap</firstterm> για το μηχανισμό φόρτωσης του
λειτουργικού συστήματος, το οποίο συντομεύτηκε σε
<quote>booting</quote>.</para>
<indexterm><primary>BIOS</primary></indexterm>
<indexterm><primary>Basic Input/Output System</primary><see>BIOS</see></indexterm>
<para>Στην αρχιτεκτονική x86, το Βασικό Σύστημα Εισόδου Εξόδου (BIOS)
είναι υπεύθυνο για τη φόρτωση του λειτουργικού συστήματος. Για να το
επιτύχει αυτό, το BIOS ανιχνεύει το σκληρό δίσκο για την Κεντρική
Εγγραφή Εκκίνησης (Master Boot Record, MBR), η οποία πρέπει να βρίσκεται
σε συγκεκριμένο σημείο στο δίσκο. Το BIOS γνωρίζει αρκετά για να
φορτώσει και να εκτελέσει το MBR, και υποθέτει ότι το MBR μπορεί κατόπιν
να εκτελέσει την υπόλοιπη διαδικασία φόρτωσης του λειτουργικού
συστήματος, ενδεχομένως και με τη βοήθεια του BIOS.</para>
<indexterm><primary>Master Boot Record (MBR)</primary></indexterm>
<indexterm><primary>Boot Manager</primary></indexterm>
<indexterm><primary>Boot Loader</primary></indexterm>
<para>Ο κώδικας μέσα στο MBR συνήθως αναφέρεται ως
<emphasis>διαχειριστής εκκίνησης (boot manager)</emphasis>, ειδικά όταν
αλληλεπιδρά με το χρήστη. Στην περίπτωση αυτή, ο διαχειριστής εκκίνησης
έχει συνήθως περισσότερο κώδικα στην πρώτη <emphasis> τροχιά (track)
</emphasis> του δίσκου ή μέσα σε κάποιο σύστημα αρχείων του
λειτουργικού. (Μερικές φορές ο διαχειριστής εκκίνησης αποκαλείται και
<emphasis>φορτωτής εκκίνησης (boot loader)</emphasis>, αλλά στο &os; ο
όρος αυτός χρησιμοποιείται σε μεταγενέστερο στάδιο της εκκίνησης.)
Στους δημοφιλείς διαχειριστές εκκίνησης περιλαμβάνονται
το <application>boot0</application> (γνωστό και ως <application>Boot
Easy</application>, ο στάνταρ διαχειριστής εκκίνησης του &os;), το
<application>Grub</application>, το <application>GAG</application>, και
το <application>LILO</application>.
(Μόνο το <application>boot0</application> χωράει μέσα στο MBR.)</para>
<para>Αν έχετε εγκατεστημένο ένα μόνο λειτουργικό σύστημα στους δίσκους
σας, το τυποποιημένο MBR για PC είναι επαρκές. Αυτό το MBR ψάχνει για
το πρώτο εκκινήσιμο (ή ενεργό) διαμέρισμα (slice) στο δίσκο, και εκτελεί
τον κώδικα που υπάρχει σε αυτό για να φορτώσει το υπόλοιπο του
λειτουργικού συστήματος. Ένα MBR αυτού του τύπου, είναι αυτό που
εγκαθίσταται από προεπιλογή με την &man.fdisk.8;. Βασίζεται στο
<filename>/boot/mbr</filename>.</para>
<para>Αν έχετε εγκαταστήσει πολλαπλά λειτουργικά συστήματα στους δίσκους
σας, μπορείτε να εγκαταστήσετε διαφορετικό διαχειριστή εκκίνησης,
κάποιον που να μπορεί να δείξει μια λίστα των διαφορετικών συστημάτων
και να σας επιτρέψει να διαλέξετε ποιο να ξεκινήσει. Στο επόμενο τμήμα
θα συζητήσουμε για δύο από αυτούς τους διαχειριστές εκκίνησης.</para>
<para>Το υπόλοιπο του συστήματος εκκίνησης του &os; είναι χωρισμένο σε
τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο εκτελείται από το MBR, το οποίο γνωρίζει
απλώς ότι απαιτείται για να φέρει τον υπολογιστή σε μια συγκεκριμένη
κατάσταση και να εκτελέσει το δεύτερο στάδιο. Το δεύτερο στάδιο μπορεί
να κάνει λίγα περισσότερα πράγματα πριν την εκτέλεση του τρίτου σταδίου.
Το τρίτο στάδιο ολοκληρώνει τη διαδικασία φόρτωσης του λειτουργικού
συστήματος. Η εργασία γίνεται σε τρία στάδια, γιατί το πρότυπο του PC
επιβάλλει περιορισμούς στο μέγεθος των προγραμμάτων που μπορούν να
εκτελεστούν στα στάδια ένα και δύο. Η συνένωση αυτή των εργασιών
επιτρέπει στο &os; να παρέχει ένα πιο ευέλικτο σύστημα φόρτωσης.</para>
<indexterm><primary>kernel</primary></indexterm>
<indexterm><primary><command>init</command></primary></indexterm>
<para>Έπειτα ξεκινάει ο πυρήνας και αρχίζει την ανίχνευση και αρχικοποίηση
των συσκευών ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Μέτα την ολοκλήρωση
της διαδικασίας εκκίνησης του πυρήνα, ο έλεγχος περνάει στη διαδικασία
χρήστη &man.init.8;, η οποία και επιβεβαιώνει ότι οι δίσκοι είναι σε
λειτουργική (χωρίς λάθη) κατάσταση. Η &man.init.8; ξεκινάει έπειτα
την ρύθμιση πόρων (επίπεδο χρήστη), με την οποία προσαρτώνται τα
συστήματα αρχείων, ρυθμίζονται οι κάρτες δικτύου για επικοινωνία με το
δίκτυο, και γενικά εκκινούν όλες οι διαδικασίες που εκτελούνται τυπικά
κατά την εκκίνηση ενός &os; συστήματος.</para>
</sect1>
<sect1 id="boot-blocks">
<title>Ο Διαχειριστής Εκκίνησης και τα Στάδια Εκκίνησης</title>
<indexterm><primary>Boot Manager</primary></indexterm>
<sect2 id="boot-boot0">
<title>Ο Διαχειριστής Εκκίνησης (boot manager)</title>
<indexterm><primary>Master Boot Record (MBR)</primary></indexterm>
<para>Ο κώδικας στο MBR ή διαχειριστής εκκίνησης αναφέρεται μερικές
φορές και ως <emphasis>στάδιο μηδέν (stage zero)</emphasis> της
διαδικασίας εκκίνησης. Το τμήμα αυτό περιγράφει δύο από τους
διαχειριστές εκκίνησης που αναφέραμε προηγουμένως: Το
<application>boot0</application> και το
<application>LILO</application>.</para>
<formalpara><title>Ο Διαχειριστής Εκκίνησης
<application>boot0</application>:</title>
<para>Το MBR που εγκαθίσταται από το πρόγραμμα εγκατάστασης του &os;
ή το &man.boot0cfg.8;, βασίζεται από προεπιλογή στο
<filename>/boot/boot0</filename>.
(Το πρόγραμμα <application>boot0</application> είναι πολύ απλό,
καθώς ο κώδικας στο <abbrev>MBR</abbrev> μπορεί να έχει μέγεθος ως
446 bytes, εξαιτίας του πίνακα κατατμήσεων (slice table) και
του αναγνωριστικού <literal>0x55AA</literal> που βρίσκεται στο τέλος
του MBR.) Αν έχετε εγκαταστήσει το <application>boot0</application>
και πολλαπλά λειτουργικά συστήματα στους σκληρούς δίσκους σας, θα
δείτε κατά την εκκίνηση, μια οθόνη παρόμοια με την
παρακάτω:</para></formalpara>
<example id="boot-boot0-example">
<title><filename>boot0</filename> Screenshot</title>
<screen>F1 DOS
F2 FreeBSD
F3 Linux
F4 ??
F5 Drive 1
Default: F2</screen>
</example>
<para>Άλλα λειτουργικά συστήματα, και ειδικότερα τα &windows;, είναι
γνωστό ότι γράφουν το δικό τους MBR πάνω σε κάποιο ήδη υπάρχον. Αν
σας συμβεί αυτό, ή αν θέλετε να αντικαταστήσετε το υπάρχον MBR σας
με αυτό του &os;, χρησιμοποιήστε την ακόλουθη εντολή:</para>
<screen>&prompt.root; <userinput>fdisk -B -b /boot/boot0 <replaceable>device</replaceable></userinput></screen>
<para>όπου <replaceable>device</replaceable> είναι η συσκευή από την
οποία γίνεται εκκίνηση, όπως π.χ. το <devicename>ad0</devicename> για
τον πρώτο δίσκο IDE, το <devicename>ad2</devicename> για τον πρώτο
IDE δίσκο στο δευτερεύοντα ελεγκτή, το <devicename>da0</devicename>
για τον πρώτο SCSI δίσκο κ.ο.κ. Αν πάλι θέλετε προσαρμοσμένη ρύθμιση
του MBR, χρησιμοποιήστε το &man.boot0cfg.8;.</para>
<formalpara><title>Ο Διαχειριστής Εκκίνησης LILO</title>
<para>Για να εγκαταστήσετε αυτό το διαχειριστή εκκίνησης ώστε να
μπορεί να εκκινεί το &os;, εγκαταστήστε πρώτα το Linux και προσθέστε
την ακόλουθη καταχώρηση στο υπάρχον αρχείο ρυθμίσεων
<filename>/etc/lilo.conf</filename>:</para></formalpara>
<programlisting>other=/dev/hdXY
table=/dev/hdX
loader=/boot/chain.b
label=FreeBSD</programlisting>
<para>Στο παραπάνω, καθορίστε το πρωτεύον διαμέρισμα και το δίσκο του
&os; αντικαθιστώντας το <replaceable>X</replaceable> με το γράμμα
δίσκου και το <replaceable>Y</replaceable> με τον αριθμό του
πρωτεύοντος διαμερίσματος, χρησιμοποιώντας όμως την ονοματολογία του
Linux. Αν χρησιμοποιείτε οδηγό <acronym>SCSI</acronym> θα χρειαστεί
να αλλάξετε το <replaceable>/dev/hd</replaceable> σε κάτι αντίστοιχο
με <replaceable>/dev/sd</replaceable>. Η γραμμή
<option>loader=/boot/chain.b</option> μπορεί να παραλειφθεί αν έχετε
και τα δύο λειτουργικά συστήματα στον ίδιο δίσκο. Εκτελέστε τώρα την
εντολή <command>/sbin/lilo&nbsp;-v</command> για να καταχωρήσετε τις
νέες αλλαγές σας στο σύστημα. Μπορείτε να τις επιβεβαιώσετε
ελέγχοντας τα μηνύματα που θα εμφανιστούν στην οθόνη σας.</para>
</sect2>
<sect2 id="boot-boot1">
<title>Το Στάδιο Ένα, <filename>/boot/boot1</filename>, και το Στάδιο
Δύο, <filename>/boot/boot2</filename></title>
<para>Ουσιαστικά, το πρώτο και δεύτερο στάδιο είναι τμήματα του ίδιου
προγράμματος, στην ίδια περιοχή του δίσκου. Λόγω περιορισμών χώρου
έχουν χωριστεί σε δύο, αλλά εγκαθίστανται πάντα μαζί.
Αντιγράφονται από το συνδυασμένο αρχείο
<filename>/boot/boot</filename> από το πρόγραμμα εγκατάστασης ή το
<application>bsdlabel</application> (δείτε παρακάτω).</para>
<para>Βρίσκονται έξω από συστήματα αρχείων, στην πρώτη τροχιά (track)
του slice εκκίνησης, ξεκινώντας από τον πρώτο τομέα. Είναι το σημείο
όπου το <link linkend="boot-boot0">boot0</link>, ή οποιοσδήποτε άλλος
διαχειριστής εκκίνησης, αναμένει να βρει πρόγραμμα προς εκτέλεση με
το οποίο θα συνεχιστεί η διαδικασία εκκίνησης. Ο αριθμός των τομέων
που χρησιμοποιούνται μπορεί να βρεθεί εύκολα από το μέγεθος του
αρχείου <filename>/boot/boot</filename>.</para>
<para>Το <filename>boot1</filename> είναι πολύ απλό, μια και μπορεί να
είναι μόνο 512 bytes σε μέγεθος, και γνωρίζει όσα χρειάζεται για το
<firstterm>bsdlabel</firstterm> του &os;, το οποίο αποθηκεύει
πληροφορίες σχετικά με το slice, ώστε να βρει και να εκτελέσει το
<filename>boot2</filename>.</para>
<para>Το <filename>boot2</filename> είναι ελαφρά πιο πολύπλοκο και
κατανοεί επαρκώς το σύστημα αρχείων του &os; ώστε να μπορεί να βρει
αρχεία σε αυτό, και μπορεί επίσης να παρέχει μια απλή διεπαφή με το
χρήστη ώστε να μπορεί να γίνει η επιλογή του πυρήνα ή του προγράμματος
φόρτωσης που θα εκτελεστεί.</para>
<para>Το <filename>boot2</filename> συνήθως εκτελεί τον
<link linkend="boot-loader">loader (φορτωτής εκκίνησης)</link> ο
οποίος είναι εξαιρετικά πιο πολύπλοκος, αλλά παρέχει ένα ωραίο και
εύκολο τρόπο ρύθμισης της εκκίνησης. Παλιότερα το
<filename>boot2</filename> αναλάμβανε να φορτώσει απευθείας τον
πυρήνα.</para>
<example id="boot-boot2-example">
<title>Εικόνα από το <filename>boot2</filename></title>
<screen>&gt;&gt; FreeBSD/i386 BOOT
Default: 0:ad(0,a)/boot/loader
boot:</screen>
</example>
<para>Αν χρειαστεί ποτέ να αντικαταστήσετε τα εγκατεστημένα
<filename>boot1</filename> και <filename>boot2</filename>
χρησιμοποιήστε το &man.bsdlabel.8;:</para>
<screen>&prompt.root; <userinput>bsdlabel -B <replaceable>diskslice</replaceable></userinput></screen>
<para>όπου το <replaceable>diskslice</replaceable> είναι ο δίσκος και
το slice από το οποίο γίνεται η εκκίνηση, όπως π.χ.
<devicename>ad0s1</devicename> για το πρώτο slice στον πρώτο IDE
δίσκο.</para>
<warning>
<title>Επικίνδυνα Αφοσιωμένη Κατάσταση (Dangerously Dedicated
Mode)</title>
<para>Αν χρησιμοποιήσετε μόνο το όνομα του δίσκου, όπως π.χ.
<devicename>ad0</devicename>, στην εντολή &man.bsdlabel.8; θα
δημιουργήσετε ένα επικίνδυνα αφοσιωμένο δίσκο, χωρίς slices. Είναι
σχεδόν σίγουρο ότι δεν θέλετε να το κάνετε αυτό, γι' αυτό
σιγουρευτείτε ότι ελέγξατε την εντολή &man.bsdlabel.8; πριν πιέσετε
<keycap>Return</keycap>.</para>
</warning>
</sect2>
<sect2 id="boot-loader">
<title>Στάδιο Τρία, <filename>/boot/loader</filename></title>
<indexterm><primary>boot-loader</primary></indexterm>
<para>Ο loader, ή φορτωτής εκκίνησης, είναι το τελικό στάδιο του
συστήματος εκκίνησης τριών σταδίων, και βρίσκεται στο σύστημα αρχείων,
συνήθως ως <filename>/boot/loader</filename>.</para>
<para>Προορισμός του loader είναι να παρέχει μια μέθοδο ρύθμισης φιλική
προς το χρήστη, και χρησιμοποιεί ένα εύκολο σύνολο εντολών, το οποίο
υποστηρίζεται από ένα ισχυρό μεταφραστή εντολών με ένα
πολυπλοκότερο σύνολο εντολών.</para>
<sect3 id="boot-loader-flow">
<title>Ροή του Προγράμματος Loader</title>
<para>Κατά την αρχικοποίηση, ο loader θα ανιχνεύσει την κονσόλα και
τους δίσκους και θα καθορίσει από ποιο δίσκο γίνεται η εκκίνηση. Θα
ρυθμίσει κατάλληλα τις αντίστοιχες μεταβλητές και θα ξεκινήσει ένα
πρόγραμμα μετάφρασης εντολών (interpreter) στο οποίο μπορεί ο
χρήστης να δίνει εντολές, είτε απευθείας, είτε μέσω κάποιου
script.</para>
<indexterm><primary>loader</primary></indexterm>
<indexterm><primary>loader configuration</primary></indexterm>
<para>Ο loader κατόπιν θα διαβάσει το αρχείο
<filename>/boot/loader.rc</filename>, το οποίο με τη σειρά του
διαβάζει, από προεπιλογή, το
<filename>/boot/defaults/loader.conf</filename>. Μέσα από το αρχείο
αυτό τίθενται λογικές προεπιλεγμένες τιμές για κάποιες μεταβλητές.
Έπειτα, διαβάζεται το αρχείο
<filename>/boot/loader.conf</filename> για τυχόν τοπικές αλλαγές
στις μεταβλητές αυτές. Κατόπιν το <filename>loader.rc</filename>
χρησιμοποιεί αυτές τις μεταβλητές, φορτώνοντας τα αρθρώματα
(modules) και τον πυρήνα που έχει επιλεγεί.</para>
<para>Τελικά, ο loader, περιμένει 10 δευτερόλεπτα (προεπιλεγμένο
χρονικό διάστημα) για την πίεση κάποιου πλήκτρου, και αν δεν
υπάρξει παρέμβαση από τον χρήστη, ξεκινάει τον πυρήνα. Αν γίνει
παρέμβαση, εμφανίζεται στον χρήστη μια προτροπή η οποίο κατανοεί το
εύκολο σύνολο εντολών που αναφέραμε προηγουμένως, και όπου ο χρήστης
μπορεί να ρυθμίσει μεταβλητές, να αποφορτώσει όλα τα αρθρώματα, να
φορτώσει αρθρώματα και τελικά να προβεί σε εκκίνηση ή
επανεκκίνηση.</para>
</sect3>
<sect3 id="boot-loader-commands">
<title>Εντολές Ενσωματωμένες στο Loader</title>
<para>Παρακάτω θα δείτε τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες εντολές του
loader. Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με όλες τις
διαθέσιμες εντολές, παρακαλούμε να δείτε το &man.loader.8;.</para>
<variablelist>
<varlistentry>
<term>autoboot <replaceable>seconds</replaceable></term>
<listitem>
<para>Προχωρά στην εκκίνηση του πυρήνα, αν δεν υπάρξει παρέμβαση
από το χρήστη μέσα στο καθορισμένο χρονικό διάστημα που
δίνεται σε δευτερόλεπτα. Απεικονίζει αντίστροφη μέτρηση, και
ο προεπιλεγμένος χρόνος είναι τα 10 δευτερόλεπτα.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>boot
<optional><replaceable>-options</replaceable></optional>
<optional><replaceable>kernelname</replaceable></optional></term>
<listitem>
<para>Προχωράει άμεσα στην εκκίνηση του πυρήνα, χρησιμοποιώντας
όποιες τυχόν επιλογές έχουν δοθεί και το όνομα του πυρήνα που
θα εκτελεστεί αν έχει επίσης δοθεί. Για να δώσετε διαφορετικό
όνομα πυρήνα στην γραμμή εντολής, θα πρέπει πρώτα να
χρησιμοποιήσετε την εντολή <emphasis>unload</emphasis>.
Διαφορετικά, θα χρησιμοποιηθεί ο πυρήνας που έχει φορτωθεί
ήδη.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>boot-conf</term>
<listitem>
<para>Διατρέχει την αυτόματη ρύθμιση των αρθρωμάτων (module) που
βασίζεται σε μεταβλητές, με τον ίδιο τρόπο που γίνεται και σε
κανονική εκκίνηση. Αυτό έχει νόημα μόνο αν χρησιμοποιήσετε
πρώτα το <command>unload</command> και αλλάξετε κάποιες
μεταβλητές, συνήθως το <envar>kernel</envar>.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>help
<optional><replaceable>topic</replaceable></optional></term>
<listitem>
<para>Δείχνει μηνύματα βοήθειας, τα οποία διαβάζονται από το
<filename>/boot/loader.help</filename>. Αν το topic (θέμα)
που δόθηκε είναι η λέξη <literal>index</literal>, θα δείτε μια
λίστα με τα διαθέσιμα θέματα βοήθειας.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>include <replaceable>filename</replaceable>
&hellip;</term>
<listitem>
<para>Επεξεργάζεται το αρχείο με το όνομα αρχείου που δόθηκε
(filename). Γίνεται ανάγνωση και γραμμή προς γραμμή μετάφραση
του αρχείου. Η εντολή include σταματάει άμεσα αν εντοπιστεί
κάποιο λάθος.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>load <optional><option>-t</option>
<replaceable>type</replaceable></optional>
<replaceable>filename</replaceable></term>
<listitem>
<para>Φορτώνει τον πυρήνα, το άρθρωμα πυρήνα ή ένα αρχείο του
τύπου που καθορίστηκε, με βάση το όνομα αρχείου που δόθηκε.
Αν μετά το όνομα αρχείου υπάρχουν παράμετροι, περνιούνται ως
παράμετροι στο αρχείο που φορτώνεται.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>ls <optional><option>-l</option></optional>
<optional><replaceable>path</replaceable></optional></term>
<listitem>
<para>Δείχνει ένα κατάλογο των αρχείων της διαδρομής που
δόθηκε, ή αν δεν καθορίστηκε διαδρομή, του ριζικού καταλόγου.
Αν δοθεί και η επιλογή <option>-l</option> θα εμφανίζονται
επίσης και τα μεγέθη των αρχείων.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>lsdev <optional><option>-v</option></optional></term>
<listitem>
<para>Εμφανίζει όλες τις συσκευές από τις οποίες είναι δυνατή η
φόρτωση αρθρωμάτων. Αν δοθεί με την επιλογή
<option>-v</option>, εμφανίζονται περισσότερες
λεπτομέρειες.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>lsmod <optional><option>-v</option></optional></term>
<listitem>
<para>Εμφανίζει τα αρθρώματα που έχουν φορτωθεί. Αν δοθεί η
επιλογή <option>-v</option>, εμφανίζονται περισσότερες
λεπτομέρειες.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>more <replaceable>filename</replaceable></term>
<listitem>
<para>Εμφανίζει το αρχείο που καθορίζεται, με παύσεις κάθε
<varname>LINES</varname> αριθμό γραμμών.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>reboot</term>
<listitem>
<para>Επανεκκινεί άμεσα το σύστημα.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>set <replaceable>variable</replaceable></term>
<term>set <replaceable>variable</replaceable>=<replaceable>value</replaceable></term>
<listitem>
<para>Καθορίζει μεταβλητές περιβάλλοντος για τον loader.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term>unload</term>
<listitem>
<para>Αποφορτώνει όλα τα αρθρώματα.</para>
</listitem>
</varlistentry>
</variablelist>
</sect3>
<sect3 id="boot-loader-examples">
<title>Παραδείγματα για τον Loader</title>
<para>Εδώ θα βρείτε μερικά πρακτικά παραδείγματα σχετικά με την χρήση
του loader:</para>
<itemizedlist>
<indexterm><primary>single-user mode</primary></indexterm>
<listitem>
<para>Για να ξεκινήσετε το συνηθισμένο πυρήνα σας, αλλά σε
κατάσταση ενός χρήστη:</para>
<screen><userinput>boot -s</userinput></screen>
</listitem>
<listitem>
<para>Για να αποφορτώσετε το συνηθισμένο πυρήνα σας και να
φορτώσετε τον παλιό σας (ή κάποιο άλλο):</para>
<indexterm>
<primary><filename>kernel.old</filename></primary>
</indexterm>
<screen><userinput>unload</userinput>
<userinput>load <replaceable>kernel.old</replaceable></userinput></screen>
<para>Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το όνομα
<filename>kernel.GENERIC</filename> για να αναφερθείτε στον
αρχικό (generic) πυρήνα ο οποίος υπάρχει στο CD της
εγκατάστασης, ή το <filename>kernel.old</filename> για να
αναφερθείτε στον πυρήνα που είχατε εγκατεστημένο πριν (για
παράδειγμα, τον παλιό σας πυρήνα αν κάνατε πρόσφατα ρύθμιση και
εγκατάσταση νέου δικού σας προσαρμοσμένου πυρήνα).</para>
<note>
<para>Χρησιμοποιήστε το παρακάτω για να φορτώσετε τα συνηθισμένα
σας αρθρώματα σε κάποιο άλλο πυρήνα:</para>
<screen><userinput>unload</userinput>
<userinput>set kernel="<replaceable>kernel.old</replaceable>"</userinput>
<userinput>boot-conf</userinput></screen>
</note>
</listitem>
<listitem>
<para>Για να φορτώσετε ένα script ρύθμισης πυρήνα (ένα
αυτοματοποιημένο πρόγραμμα το οποίο εκτελεί τις λειτουργίες που
κανονικά θα κάνατε μέσω κάποιου προγράμματος ρύθμισης πυρήνα
κατά την εκκίνηση):</para>
<screen><userinput>load -t userconfig_script <replaceable>/boot/kernel.conf</replaceable></userinput></screen>
</listitem>
</itemizedlist>
</sect3>
<sect3 id="boot-splash">
<sect3info>
<authorgroup>
<author>
<firstname>Joseph J.</firstname>
<surname>Barbish</surname>
<contrib>Συνεισφορά από τον </contrib>
</author>
</authorgroup>
</sect3info>
<title>Γραφική Οθόνη Εκκίνησης</title>
<para>Η γραφική οθόνη εκκίνησης (splash screen) δημιουργεί ένα πιο
ευχάριστο περιβάλλον σε σχέση με την απλή απεικόνιση των μηνυμάτων
εκκίνησης σε μορφή κειμένου. Η γραφική οθόνη εκκίνησης εμφανίζεται
ως ότου το σύστημα φτάσει στην προτροπή εισόδου (login), είτε στην
κονσόλα, είτε στο γραφικό περιβάλλον.</para>
<para>Το &os; διαθέτει δύο βασικά περιβάλλοντα. Το πρώτο είναι
το προεπιλεγμένο περιβάλλον κειμένου γραμμής εντολών (κονσόλα).
Μετά το τέλος της εκκίνησης, εμφανίζεται στην κονσόλα μια προτροπή
εισόδου. Το δεύτερο, είναι το γραφικό περιβάλλον
που παρέχεται από το σύστημα Χ11. Μετά την εγκατάσταση του
<link linkend="x-install">X11</link> και ενός από τους γραφικούς
<link linkend="x11-wm">διαχειριστές παραθύρων ή desktop</link>,
όπως είναι τα <application>GNOME</application>,
<application>KDE</application> ή <application>XFce</application>,
μπορείτε να ξεκινήσετε το γραφικό περιβάλλον με την εντολή
<command>startx</command>.</para>
<para>Μερικοί χρήστες προτιμούν να συνδέονται στο σύστημα μέσω
γραφικής οθόνη εισόδου, αντί να χρησιμοποιούν την προτροπή εισόδου
της κονσόλας. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται απο διαχειριστές οθόνης,
όπως ο <application>XDM</application> για το &xorg;, o
<application>gdm</application> για το
<application>GNOME</application> και ο
<application>kdm</application> για το
<application>KDE</application> (καθώς και άλλους που διατίθενται
στη Συλλογή των Ports). Μετά από μια επιτυχημένη είσοδο,
παρουσιάζεται άμεσα στο χρήστη το γραφικό περιβάλλον της επιλογής
του.</para>
<para>Στο περιβάλλον της γραμμής εντολών, η γραφική οθόνη εκκίνησης
θα αποκρύψει όλα τα μηνύματα ανίχνευσης των συσκευών και υπηρεσιών,
μέχρι την εμφάνιση της προτροπής εισόδου. Με απευθείας εκκίνηση σε
περιβάλλον X11, η εμπειρία εκκίνησης θα είναι ακόμα πιο καθαρή,
και θα μοιάζει περισσότερο με την αντίστοιχη σε ένα περιβάλλον
&microsoft; &windows; ή άλλου μη-UNIX συστήματος.</para>
<sect4 id="boot-splash-function">
<title>Λειτουργία της Γραφικής Οθόνης Εκκίνησης</title>
<para>Η γραφική οθόνη εκκίνησης υποστηρίζει εικόνες bitmap
(<filename>.bmp</filename>), ZSoft <acronym>PCX</acronym>
(<filename>.pcx</filename>) ή TheDraw (<filename>.bin</filename>)
256 χρωμάτων. Επιπρόσθετα, οι εικόνες που χρησιμοποιούνται
πρέπει να έχουν ανάλυση 320x200 ή μικρότερη για να λειτουργήσουν
σε τυπικούς προσαρμογείς οθόνης VGA.</para>
<para>Για να χρησιμοποιήσετε μεγαλύτερες εικόνες, μέχρι την μέγιστη
ανάλυση των 1024x768 pixels, ενεργοποιήστε την υποστήριξη
<acronym>VESA</acronym> που περιλαμβάνεται στο &os;. Μπορείτε να
την ενεργοποιήσετε φορτώνοντας το άρθρωμα <acronym>VESA</acronym>
κατά την εκκίνηση του συστήματος, η προσθέτοντας την επιλογή
<literal>VESA</literal> στο αρχείο ρυθμίσεων του πυρήνα, και
δημιουργώντας ένα νέο προσαρμοσμένο πυρήνα (<xref
linkend="kernelconfig"/>). Η υποστήριξη <acronym>VESA</acronym>
δίνει στους χρήστες την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν μια εικόνα
που να καλύπτει όλη την οθόνη.</para>
<para>Μπορείτε να δείτε τα κανονικά μηνύματα εκκίνησης όσο
εμφανίζεται η γραφική οθόνη εκκίνησης, πιέζοντας απλώς
οποιοδήποτε πλήκτρο.</para>
<para>Η οθόνη εκκίνησης γίνεται επίσης η προεπιλεγμένη προφύλαξη
οθόνης, όσο το σύστημα λειτουργεί σε περιβάλλον κονσόλας. Μετά
από κάποιο χρονικό διάστημα αδράνειας, η οθόνη αλλάζει,
απεικονίζοντας την εικόνα που χρησιμοποιήθηκε στην εκκίνηση,
με κυκλική εναλλαγή της φωτεινότητας από πολύ φωτεινή ως πολύ
σκοτεινή. Μπορείτε να αλλάξετε αυτή την προεπιλεγμένη προφύλαξη
οθόνης, προσθέτοντας μια γραμμή <literal>saver=</literal> στο
αρχείο <filename>/etc/rc.conf</filename>. Για την επιλογή
<literal>saver=</literal>, υπάρχουν αρκετές ενσωματωμένες
προφυλάξεις οθόνης για να επιλέξετε. Μπορείτε να δείτε την πλήρη
λίστα στη σελίδα manual του &man.splash.4;. Η προεπιλεγμένη
προφύλαξη οθόνης ονομάζεται <quote>warp</quote>. Σημειώστε ότι η
προφύλαξη οθόνης που καθορίζεται στο αρχείο
<filename>/etc/rc.conf</filename> μέσω της επιλογής
<literal>saver=</literal> έχει επίδραση μόνο στις εικονικές
κονσόλες. Δεν επηρεάζει καθόλου το γραφικό περιβάλλον X11.</para>
<para>Κάποια μηνύματα εκκίνησης εξακολουθούν να εμφανίζονται, ακόμα
και μετά την εφαρμογή της γραφικής οθόνης εκκίνησης. Τα μηνύματα
αυτά περιλαμβάνουν το μενού επιλογών εκκίνησης και την αντίστροφη
μέτρηση χρόνου που το συνοδεύει.</para>
<para>Μπορείτε να κατεβάσετε υποδείγματα εικόνων για χρήση στην
εκκίνηση, από τη συλλογή εικόνων στην τοποθεσία <ulink
url="http://artwork.freebsdgr.org/node/3">http://artwork.freebsdgr.org</ulink>.
Αν εγκαταστήσετε το Port <filename
role="package">sysutils/bsd-splash-changer</filename>, θα έχετε
τυχαία εναλλαγή εικόνων (που θα επιλέγονται από μια έτοιμη
συλλογή) σε κάθε εκκίνηση του συστήματος.</para>
</sect4>
<sect4 id="boot-splash-enable">
<title>Ενεργοποίηση της Γραφικής Οθόνης Εκκίνησης</title>
<para>Το αρχείο που θα χρησιμοποιηθεί για την γραφική οθόνη
εκκίνησης (τύπου <filename>.bmp</filename>,
<filename>.pcx</filename> ή <filename>.bin</filename>) θα πρέπει
να τοποθετηθεί στην ριζική (root) κατάτμηση, για παράδειγμα στον
κατάλογο <filename class="directory">/boot/</filename>.</para>
<para>Για την προεπιλεγμένη ανάλυση οθόνης (320x200 ή μικρότερη,
256 χρώματα), επεξεργαστείτε το αρχείο
<filename>/boot/loader.conf</filename> ώστε να περιέχει τα
παρακάτω:</para>
<programlisting>splash_bmp_load="YES"
bitmap_load="YES"
bitmap_name="<replaceable>/boot/splash.bmp</replaceable>"</programlisting>
<para>Για μεγαλύτερες αναλύσεις, μέχρι την μέγιστη 1024x768,
επεξεργαστείτε το αρχείο <filename>/boot/loader.conf</filename>
ώστε να περιέχει το παρακάτω:</para>
<programlisting>vesa_load="YES"
splash_bmp_load="YES"
bitmap_load="YES"
bitmap_name="<replaceable>/boot/splash.bmp</replaceable>"</programlisting>
<para>Το παραπάνω υποθέτει ότι θα χρησιμοποιήσετε το αρχείο
<filename><replaceable>/boot/splash.bmp</replaceable></filename>
για την γραφική οθόνη εκκίνησης. Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε
εικόνα τύπου <acronym>PCX</acronym>, χρησιμοποιήστε τις παρακάτω
επιλογές, καθώς και την επιλογή
<literal>vesa_load="YES"</literal>, ανάλογα με την ανάλυση:</para>
<programlisting>splash_pcx_load="YES"
bitmap_load="YES"
bitmap_name="<replaceable>/boot/splash.pcx</replaceable>"</programlisting>
<para>Στην έκδοση 8.3, μια ακόμα επιλογή είναι η χρήση ascii art
σε μορφή <ulink url="https://en.wikipedia.org/wiki/TheDraw">The
Draw</ulink>.</para>
<programlisting>splash_txt="YES"
bitmap_load="YES"
bitmap_name="<replaceable>/boot/splash.bin</replaceable>"</programlisting>
<para>Το όνομα αρχείου δεν είναι απαραίτητο να είναι
<quote>splash</quote> όπως φαίνεται στο παραπάνω παράδειγμα.
Μπορεί να είναι οτιδήποτε, αρκεί να πρόκειται για αρχείο των
τύπων που αναφέραμε παραπάνω, για παράδειγμα
<filename><replaceable>splash_640x400</replaceable>.bmp</filename>
ή
<filename><replaceable>blue_wave</replaceable>.pcx</filename>.</para>
<para>Παρακάτω φαίνονται μερικές ακόμα ενδιαφέρουσες επιλογές που
μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στο
<filename>/boot/loader.conf</filename>:</para>
<variablelist>
<varlistentry>
<term><literal>beastie_disable="YES"</literal></term>
<listitem>
<para>Η επιλογή αυτή καταργεί την εμφάνιση του μενού επιλογών
εκκίνησης. Παραμένει ωστόσο η αντίστροφη μέτρηση με την
προτροπή εισαγωγής επιλογών εκκίνησης. Ακόμα και όταν δεν
εμφανίζεται το μενού επιλογών, αν ο χρήστης κάνει μια
επιλογή στη διάρκεια του προεπιλεγμένου χρόνου αναμονής,
η επιλογή αυτή θα ισχύσει για την εκκίνηση.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term><literal>loader_logo="beastie"</literal></term>
<listitem>
<para>Η επιλογή αυτή αλλάζει το κείμενο <quote>&os;</quote>
που εμφανίζεται στο δεξιό μέρος του μενού επιλογών
εκκίνησης, με ένα έγχρωμο λογότυπο του beastie, όπως
εμφανιζόταν στις παλαιότερες εκδόσεις.</para>
</listitem>
</varlistentry>
</variablelist>
<para>Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε ανατρέξτε στις
σελίδες manual &man.splash.4;, &man.loader.conf.5; και
&man.vga.4;.</para>
</sect4>
</sect3>
</sect2>
</sect1>
<sect1 id="boot-kernel">
<title>Αλληλεπίδραση με τον Πυρήνα κατά την Εκκίνηση</title>
<indexterm>
<primary>kernel</primary>
<secondary>boot interaction</secondary>
</indexterm>
<para>Από τη στιγμή που ο πυρήνας φορτωθεί, είτε μέσω του
<link linkend="boot-loader">loader</link> (όπως συνήθως) είτε μέσω του
<link linkend="boot-boot1">boot2</link> (παρακάμπτοντας τον loader),
εξετάζει τις παραμέτρους εκκίνησης (boot flags), αν υπάρχουν, και
προσαρμόζει ανάλογα τη συμπεριφορά του.</para>
<sect2 id="boot-kernel-bootflags">
<title>Παράμετροι Εκκίνησης Πυρήνα (Boot Flags)</title>
<indexterm>
<primary>kernel</primary>
<secondary>bootflags</secondary>
</indexterm>
<para>Παρακάτω θα βρείτε τις πιο συνηθισμένες παραμέτρους
εκκίνησης:</para>
<variablelist id="boot-kernel-bootflags-list">
<varlistentry>
<term><option>-a</option></term>
<listitem>
<para>κατά τη διάρκεια της εκκίνησης, θα γίνει ερώτηση για την
συσκευή από την οποία θα γίνει η προσάρτηση του ριζικού (root)
συστήματος αρχείων.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term><option>-C</option></term>
<listitem>
<para>εκκίνηση από το CDROM.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term><option>-c</option></term>
<listitem>
<para>εκτέλεση του UserConfig, του προγράμματος ρύθμισης πυρήνα
κατά την εκκίνηση.</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term><option>-s</option></term>
<listitem>
<para>εκκίνηση σε κατάσταση λειτουργίας ενός χρήστη (single
user).</para>
</listitem>
</varlistentry>
<varlistentry>
<term><option>-v</option></term>
<listitem>
<para>εμφάνιση περισσότερων πληροφοριών κατά τη διάρκεια εκκίνησης
του πυρήνα.</para>
</listitem>
</varlistentry>
</variablelist>
<note>
<para>Υπάρχουν και άλλες παράμετροι εκκίνησης, διαβάστε τη σελίδα
&man.boot.8; για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτές.</para>
</note>
</sect2>
<!-- <sect2 id="boot-kernel-userconfig">
<title>UserConfig: the Boot-time Kernel Configurator</title>
<para> </para>
</sect2> -->
</sect1>
<sect1 id="device-hints">
<sect1info>
<authorgroup>
<author>
<firstname>Tom</firstname>
<surname>Rhodes</surname>
<contrib>Συνεισφορά από τον </contrib>
</author>
</authorgroup>
<!-- 18 OCT 2002 -->
</sect1info>
<title>Device Hints</title>
<indexterm>
<primary>device.hints</primary>
</indexterm>
<para>Κατά τη διάρκεια της αρχικής εκκίνησης του συστήματος, το πρόγραμμα
του boot &man.loader.8; διαβάζει το αρχείο &man.device.hints.5;. Το
αρχείο αυτό περιέχει πληροφορίες εκκίνησης για τον πυρήνα, γνωστές ως
μεταβλητές, οι οποίες μερικές φορές αναφέρονται επίσης και ως
<quote>device hints</quote>. Αυτά τα <quote>device hints</quote>
χρησιμοποιούνται από προγράμματα οδήγησης συσκευών για ρύθμιση των
αντίστοιχων συσκευών.</para>
<para>Μπορούμε επίσης να ορίσουμε Device hints στην προτροπή του
<link linkend="boot-loader"> Σταδίου 3 του boot loader</link>.
Οι μεταβλητές μπορούν να οριστούν με χρήση της εντολής
<command>set</command>, και να αφαιρεθούν με την
<command>unset</command>. Μπορούμε επίσης να τις εμφανίσουμε με την
εντολή <command>show</command>. Ακόμα, μπορούμε εδώ να παρακάμψουμε
και να αλλάξουμε την τιμή μεταβλητών που έχουν οριστεί στο αρχείο
<filename>/boot/device.hints</filename>. Τα Device hints που ορίζουμε
στο boot loader δεν παραμένουν μόνιμα και δεν θα ισχύσουν στην επόμενη
εκκίνηση.</para>
<para>Μετά την εκκίνηση του συστήματος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η εντολή
&man.kenv.1; για να εμφανιστούν οι τιμές όλων των μεταβλητών.</para>
<para>Το συντακτικό του αρχείου <filename>/boot/device.hints</filename>
είναι μια μεταβλητή ανά γραμμή, και χρησιμοποιείται το τυποποιημένο
<quote>#</quote> για γραμμές που δηλώνονται ως σχόλια. Οι γραμμές
δημιουργούνται όπως φαίνεται παρακάτω:</para>
<screen><userinput>hint.driver.unit.keyword="<replaceable>value</replaceable>"</userinput></screen>
<para>Η σύνταξη για το Στάδιο 3 του boot loader είναι:</para>
<screen><userinput>set hint.driver.unit.keyword=<replaceable>value</replaceable></userinput></screen>
<para>όπου <literal>driver</literal> είναι το όνομα του οδηγού συσκευής,
<literal>unit</literal> είναι ο αριθμός μονάδας της συσκευής, και
<literal>keyword</literal> είναι η λέξη-κλειδί για το συγκεκριμένο hint.
Η λέξη-κλειδί μπορεί να αποτελείται από τις ακόλουθες επιλογές:</para>
<itemizedlist>
<listitem>
<para><literal>at</literal>: καθορίζει το δίαυλο (bus) στον οποίο
προσαρτάται η συσκευή.</para>
</listitem>
<listitem>
<para><literal>port</literal>: καθορίζει την αρχική διεύθυνση της
θύρας <acronym>I/O</acronym> που θα χρησιμοποιηθεί.</para>
</listitem>
<listitem>
<para><literal>irq</literal>: καθορίζει τον αριθμό της αίτησης
διακοπής (interrupt request) που θα χρησιμοποιηθεί.</para>
</listitem>
<listitem>
<para><literal>drq</literal>: καθορίζει τον αριθμό του καναλιού
DMA.</para>
</listitem>
<listitem>
<para><literal>maddr</literal>: καθορίζει τη φυσική διεύθυνση μνήμης
που καταλαμβάνεται από τη συσκευή.</para>
</listitem>
<listitem>
<para><literal>flags</literal>: ορίζει διάφορα bits παραμέτρων για
την συσκευή.</para>
</listitem>
<listitem>
<para><literal>disabled</literal>: Αν οριστεί σε τιμή
<literal>1</literal>, η συσκευή απενεργοποιείται.</para>
</listitem>
</itemizedlist>
<para>Οι οδηγοί συσκευών μπορεί να δέχονται (ή να απαιτούν) περισσότερα
hints τα οποία δεν φαίνονται εδώ, και σας συνιστούμε να δείτε την
αντίστοιχη σελίδα manual του κάθε οδηγού. Για περισσότερες πληροφορίες
συμβουλευθείτε επίσης τις σελίδες manual των
&man.device.hints.5;, &man.kenv.1;, &man.loader.conf.5;, και
&man.loader.8;.</para>
</sect1>
<sect1 id="boot-init">
<title>Init: Αρχικοποίηση Ελέγχου Διαδικασιών</title>
<indexterm>
<primary><command>init</command></primary>
</indexterm>
<para>Μόλις ολοκληρωθεί η εκκίνηση του πυρήνα, ο έλεγχος μεταφέρεται στην
διαδικασία χρήστη &man.init.8;, η οποία βρίσκεται στο αρχείο
<filename>/sbin/init</filename>, ή στη διαδρομή που καθορίζεται στην
μεταβλητή <envar>init_path</envar> του <command>loader</command>.</para>
<sect2 id="boot-autoreboot">
<title>Ακολουθία Αυτόματης Επανεκκίνησης</title>
<para>Η ακολουθία αυτόματης επανεκκίνησης εξασφαλίζει ότι τα συστήματα
αρχείων είναι σε κανονική, σταθερή κατάσταση. Αν δεν είναι, και η
&man.fsck.8; δεν μπορεί να διορθώσει τα προβλήματα, τότε η
&man.init.8; θα μεταφέρει το σύστημα σε
<link linkend="boot-singleuser">κατάσταση λειτουργίας ενός
χρήστη</link> ώστε να μπορέσει άμεσα ο διαχειριστής συστήματος να
επιληφθεί των προβλημάτων αυτών.</para>
</sect2>
<sect2 id="boot-singleuser">
<title>Κατάσταση Λειτουργίας Ενός Χρήστη</title>
<indexterm><primary>single-user mode</primary></indexterm>
<indexterm><primary>console</primary></indexterm>
<para>Μπορείτε να εισέλθετε στην κατάσταση αυτή μέσω της <link
linkend="boot-autoreboot">ακολουθίας αυτόματης επανεκκίνησης</link>,
ή μέσω της επιλογής <option>-s</option> κατά την εκκίνηση ή ακόμα και
θέτοντας τη μεταβλητή <envar>boot_single</envar> στον
<command>loader</command>.</para>
<para>Μπορείτε επίσης να εισέλθετε σε αυτή εκτελώντας την εντολή
&man.shutdown.8; χωρίς την επιλογή επανεκκίνησης
(<option>-r</option>) ή τερματισμού (<option>-h</option>),
ενώ είστε σε κατάσταση λειτουργίας
<link linkend="boot-multiuser">πολλών χρηστών
(multi-user)</link>.</para>
<para>Αν η <literal>κονσόλα</literal> του συστήματος έχει τεθεί ως
<literal>insecure</literal> (ανασφαλής) στο
<filename>/etc/ttys</filename>, το σύστημα θα ζητήσει τον κωδικό
του <username>root</username> πριν εισέλθει σε κατάσταση λειτουργίας
ενός χρήστη.</para>
<example id="boot-insecure-console">
<title>Ανασφαλής Κονσόλα στο <filename>/etc/ttys</filename></title>
<programlisting># name getty type status comments
#
# If console is marked "insecure", then init will ask for the root password
# when going to single-user mode.
console none unknown off insecure</programlisting>
</example>
<note>
<para>Μια <literal>insecure</literal> (ανασφαλής) κονσόλα σημαίνει
ότι δεν θεωρείτε ασφαλή την κονσόλα όσο αφορά τη φυσική της πρόσβαση
και θέλετε να είστε βέβαιος ότι μόνο όποιος γνωρίζει τον κωδικό του
<username>root</username> θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λειτουργία
ενός χρήστη. Η επιλογή αυτή δεν σημαίνει ότι θέλετε η κονσόλα σας
να λειτουργεί χωρίς ασφάλεια. Αν θέλετε ασφάλεια, θα πρέπει να
επιλέξετε <literal>insecure</literal>, όχι
<literal>secure</literal>.</para>
</note>
</sect2>
<sect2 id="boot-multiuser">
<title>Κατάσταση Λειτουργία Πολλαπλών Χρηστών (multi-user)</title>
<indexterm><primary>multi-user mode</primary></indexterm>
<para>Αν η &man.init.8; δεν βρει προβλήματα στα συστήματα αρχείων σας,
ή μόλις ο χρήστης τερματίσει την
<link linkend="boot-singleuser">κατάσταση λειτουργίας ενός
χρήστη</link>, το σύστημα εισέρχεται σε λειτουργία πολλαπλών χρηστών,
όπου και ξεκινά πλέον η ρύθμιση πόρων (resources) του
συστήματος.</para>
<sect3 id="boot-rc">
<title>Ρύθμιση Πόρων (rc)</title>
<indexterm><primary>rc files</primary></indexterm>
<para>Το σύστημα ρύθμισης πόρων, διαβάζει τις προεπιλεγμένες επιλογές
από το <filename>/etc/defaults/rc.conf</filename>, και επιλογές
για το συγκεκριμένο μηχάνημα από το
<filename>/etc/rc.conf</filename>, και προχωρεί στην προσάρτηση
των συστημάτων αρχείων που αναγράφονται στο
<filename>/etc/fstab</filename>, ξεκινά τις υπηρεσίες δικτύου,
εκκινεί διάφορους δαίμονες, και τέλος εκτελεί τα scripts εκκίνησης
των τοπικά εγκατεστημένων πακέτων (εφαρμογών).</para>
<para>Η σελίδα manual &man.rc.8; παρέχει μια καλή αναφορά στο σύστημα
ρύθμισης πόρων, καθώς εξετάζει τα ίδια τα scripts εκκίνησης.</para>
</sect3>
</sect2>
</sect1>
<sect1 id="boot-shutdown">
<title>Ακολουθία Τερματισμού</title>
<indexterm>
<primary><command>shutdown</command></primary>
</indexterm>
<para>Κατά τον ελεγχόμενο τερματισμό, μέσω της &man.shutdown.8;, η
&man.init.8; θα αποπειραθεί να εκτελέσει το script
<filename>/etc/rc.shutdown</filename>, και ακολούθως θα στείλει σε
όλες τις διεργασίες το σήμα <literal>TERM</literal>, και τέλος το
σήμα <literal>KILL</literal> σε όποια διεργασία δεν τερματίσει σε
εύλογο χρονικό διάστημα.</para>
<para>Για να γίνει και διακοπή της τροφοδοσίας σε ένα σύστημα &os; με
αρχιτεκτονική που υποστηρίζει διαχείριση ενέργειας, απλώς χρησιμοποιήστε
την εντολή <command>shutdown -p now</command> για απενεργοποίηση μετά
τον τερματισμό. Για να κάνετε απλώς επανεκκίνηση σε ένα σύστημα &os;
χρησιμοποιήστε την εντολή <command>shutdown -r now</command>. Θα
πρέπει να είστε <username>root</username> ή μέλος της ομάδας
<groupname>operator</groupname> για να εκτελέσετε την &man.shutdown.8;.
Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε τις εντολές &man.halt.8; και
&man.reboot.8;, κοιτάξτε τις αντίστοιχες σελίδες manual καθώς και τη
σελίδα manual της &man.shutdown.8; για περισσότερες πληροφορίες.</para>
<note>
<para>Η διαχείριση ενέργειας απαιτεί την υποστήριξη του &man.acpi.4;,
είτε στον πυρήνα, είτε φορτωμένη ως άρθρωμα (module).</para>
</note>
</sect1>
</chapter>